Grupa Techniczna PROCAM ostrzega przed zagrożeniem ze strony ploniarki zbożówki – ta szkodliwa muchówka jest na etapie lotu IV pokolenia. Szczególnie narażone na szkody wyrządzone przez larwy tego szkodnika są pola, gdzie miał miejsce wczesny siew zbóż ozimych. Obserwacje na terenie całego kraju potwierdzają liczne składane jaja przez samice szkodliwej muchówki. Na wielu uprawach został przekroczony próg szkodliwości 5 jaj na 10 roślin!
Jajo jest białe, cylindryczne, długości 0,6 mm. Jaja składane są przy szyi korzeniowej na kiełkującej roślinie (w tym też na trawach, w rowach czy na miedzach), rzadziej na glebie. Po wylęgu, larwy ploniarki zbożówki żerują u podstawy pędu powodując zamieranie i żółknięcie całych roślin. To żółkniecie szczególnie możecie obserwować na liściu sercowym. Żerowanie ploniarki może jeszcze bardziej pogłębić niedobór wody u roślin, które i tak zmagają się z panującą suszą fizjologiczną.
Zwracamy też uwagę na szkodniki glebowe – w szczególności żerujące gąsienice nocnych motyli rolnic, w tym rolnica tasiemka oraz rolnica zbożówka. Rejestrujemy co raz większą ilość i postępującą szkodliwość tych motyli. Gąsienice w dzień żerują w systemie korzeniowym, uszkadzając go, a nocą wychodzą na powierzchnię, uszkadzając przypowierzchniowe części zielonych roślin. Próg szkodliwości w początkowych fazach rozwojowych szkodnika to 6 – 8 gąsienic na 1 m2.
Filed under: Bez kategorii by Barbara Jędrzejewska No Comments »
W Nowakowie (gmina Elbląg) mieliśmy przyjemność uczestniczyć we wrześniowym święcie końca żniw, czyli dożynkach. W wydarzeniu wzięli udział mieszkańcy gmin Młynary, Pasłęk, Tolkmicko, Elbląg, Godkowo, Gronowo Elbląskie, Markusy, Milejewo i Rychliki. Obchody rozpoczęły się tradycyjnie, od mszy świętej w Kościele WNMP w Cieplicach. Następnie był czas na zabawę – można było podziwiać lokalnych artystów, wziąć udział w kiermaszu bądź zmaganiach sportowych. Nasi Doradcy na stoisku PROCAM prezentowali najskuteczniejsze sposoby na ochronę poszczególnych upraw oraz rozdawali publikacje Instytutu Praktycznej Agronomii. Gwiazdą wieczoru był zespół Mejk.
W dniu 14.09.2018 r. w Słupi Wielkiej w Centralnym Ośrodku Badania Odmian Roślin Uprawnych odbyły się Dni Kukurydzy PZPK, gdzie zaprezentowaliśmy odmiany: DKC 3050, Tonifi CS, Kanonier, ES Perspective, P 8613 i SY Impulse. Kukurydza została zasiana na glebie 3a/3b, na każdą odmianę przypadały 4 rzędy siewnika. Nasze odmiany bardzo dobrze zaprezentowały się na tle konkurencji, szczególną uwagę rolników zwróciła odmiana SY Impulse, która wykształciła 18 rzędów ziarna po 36 ziarniaków/rząd!
Działu Skupu Płodów Rolnych PROCAM reprezentował Karol Szczepaniak, który odpowiadał na wszystkie pytania zainteresowanych osób. Nie zabrakło także przedstawiciela firmy BIO-GEN – Radek Wojciech opisywał odwiedzającym zalety stosowania preparatu Rewital PRO+.
W spotkaniu udział wzięło 21 wystawców, prezentując 122 odmiany kukurydzy.
Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone na etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć uwagę na zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia oraz przestrzegaj środków bezpieczeństwa, o których mowa na etykiecie.
W ostatnich latach powiększyła się powierzchnia uprawy kukurydzy w Polsce, dotyczy to w szczególności uprawy na ziarno. Wpływ na to ma niewątpliwie ocieplenie klimatu i przesunięcie się rejonów uprawy na północ Polski, ale również problemy z zasiewami jesiennymi w wielu rejonach kraju spowodowanymi dużą ilością opadów. Postawiło to wiele gospodarstw, rozpoczynających dopiero przygodę z tą nietypową dla naszego klimatu rośliną, przed problemami związanymi ze zbiorem na ziarno.
Kukurydza w naszym klimacie wyróżnia się nietypowymi terminami kwitnienia i dojrzewania, ponieważ jest rośliną dnia krótkiego. Kwitnienie przypada na lipiec natomiast dojrzewanie to miesiące wrzesień – październik. Te czynniki powodują odmienne podejście do zbioru kukurydzy na ziarno w stosunku do pozostałych zbóż, mimo że do zbioru są wykorzystywane kombajny zbożowe. Pierwszym problemem jest jesienna pogoda, która najczęściej nie sprzyja dosychaniu ziarna, dodatkowo kukurydzę najlepiej zbiera się przy wyższej wilgotności w porównaniu do innych zbóż. Ponieważ omłot jest trudniejszy (ziarno łatwo uszkodzić, często występuje niedomłacanie kolb). zbiór wymaga dokładniejszego skalibrowania sprzętu. Masa zbieranego ziarna z ha jest dużo większa w stosunku do innych zbóż, dlatego niezwykle istotne jest właściwe podejście do logistyki, ponieważ z pola musimy odebrać 20-25 t ziarna w każdej godzinie (przy dobrym plonowaniu). Wszystkie te czynniki zmuszają do dokładnego przygotowania się do zbioru kukurydzy pod kątem maszyn, ich wydajności, niezawodności i kalibracji.
Kukurydzę na ziarno można zbierać dopiero po osiągnięciu przez ziarno dojrzałości fizjologicznej, czyli pojawienia się „czarnej plamki” u nasady ziarniaka. W tym momencie wilgotność ziarna wynosi ok. 40%, dlatego warto poczekać jeszcze 10-15 dni, aby zebrać bardziej suche i wypełnione ziarno, ponieważ następuje wtedy największy ubytek wody w ziarnie ok. 5%. Dalsze opóźnianie zbioru powoduje spadek wody w ziarnie o 1,2-1,5% dlatego nie ma uzasadnienia ekonomicznego. W polskich warunkach wilgotność ziarna przy zbiorze waha się od 40-35% w latach niekorzystnych do 28-18% w sezonach o sprzyjającej pogodzie.
O wilgotności ziarna w czasie zbioru decydują:
Sam proces dojrzewania mieszańców praktycznie się nie różni, jest jednak istotna różnica w sposobie oddawania wody z ziarna. Kukurydza z ziarnem typu flint, oddaje mniej wody na dalszych etapach dojrzewania, co niekorzystnie odbija się na odkładaniu skrobi. Zawiera przez to więcej skrobi szklistej. Od momentu uzyskania zawartości wody w ziarnie na poziomie 35% znacznie zmniejsza się stopień przyrostu skrobi i suchej masy. Z tego też względu odmiany typu flint bardziej nadają się do wcześniejszego terminu zbioru. Tego typu odmiany z wczesnym FAO są często najlepszym rozwiązaniem ekonomicznym, ponieważ wcześnie skoszone pozwalają na uzyskanie ziarna o niskiej wilgotności, co przekłada się na niższe koszty suszenia.
Inne reakcje zachodzą w odmianach typu dent. W tym przypadku wraz z przebiegiem kolejnych etapów fazy dojrzewania następuje u nich coraz większa utrata wody z ziarna. W ziarnie jest więcej skrobi mączystej. Proces trwałego oddawania znacznych ilości wody następuje zwłaszcza przy niskiej wilgotności powietrza i przy otwartych suchych liściach okrywowych kolb. Warunki takie są wskazówką, że kontynuowany jest proces odkładania znacznej ilości skrobi, a tym samym można liczyć na przyrost masy ziarna.
Dojrzałą kukurydzę należy zbierać w optymalnym terminie, ponieważ nadmierne opóźnienie zbioru pogarsza znacznie, jakość zbieranego ziarna na skutek porażenia przez Fuzarium oraz ryzyko wylegania powodowane przez szkodniki (omacnica prosowianka) i wiatr. Szczególnie infekcje powodowane przez grzyby z rodzaju Fusarium nabierają w ostatnich latach coraz większego znaczenia z uwagi na trudności ze sprzedażą zainfekowanego mikotoksynami ziarna. W kukurydzy najgroźniejszymi patogenami są Fusarium graminearum oraz Fusarium culmorum, które tworzą najwięcej mikotoksyn takich jak Deoksyniwaleon, Zearalenon, Fumonizyny oraz Niwalenon. Dużym problem przy zbiorze jest wyleganie powodowane przez omacnicę prosowiankę, w sezonach dużego natężenia tego szkodnika, dlatego ważne jest zminimalizowanie ryzyka żerowania tego owada. Do tej pory było to utrudnione, ponieważ zabiegi chemiczne należy wykonać w okresie wiechowania kukurydzy, co jest niewykonalne bez posiadania odpowiedniego sprzętu. Od sezonu 2018 na rynku dostępny jest preparat OstriniaSTOP, który można stosować od fazy BBCH 16, co umożliwia oprysk standardowymi opryskiwaczami. Dodatkowym argumentem przemawiającym za rozważnym doborem terminu zbioru są koszty suszenia ziarna. W strukturze kosztów uprawy kukurydzy na ziarno suszenie ziarna stanowi najważniejszą pozycję. Przyjmuje się, że stanowi ono ok. 40% całości kosztów uprawy i wydaje się, że w najbliższych latach nie ulegnie to zmianie.
Mimo, że areał produkcji kukurydzy na ziarno powiększa się z roku na rok, głównym przeznaczeniem uprawy kukurydzy w Polsce jest pasza dla zwierząt – produkcja kiszonki. W przypadku uprawy kukurydzy na kiszonkę, podejście do zbioru kukurydzy jest inne i determinuje je jakość kiszonki, która oprócz plonu ziarna i strawności zależy od:
Optymalnym terminem zbioru na kiszonkę jest dojrzałość woskowa, przy zawartości suchej masy w roślinach na poziomie 30-35%. Wraz z dojrzałością wzrasta udział kolb, przekraczając w dojrzałości woskowej połowę całej suchej masy roślin, co ma wpływ na końcową ilość i jakość kiszonki. W fazie dojrzałości woskowej w kolbach znajduje się 45-50% suchej masy. Wprawdzie najwyższe plony zielonej masy kukurydza osiąga w fazie dojrzałości mlecznej (20-22% zawartości suchej masy), ale ziarno nie jest jeszcze wypełnione, a o plonie decydują wegetatywne części roślin (tab. 1). Podczas kiszenia takiej zielonki straty masy wynoszą nawet 25%, głównie przez wycieki soków. Wraz z większą dojrzałością, wypływa mniej soków, a po przekroczeniu 30-33% suchej masy wycieki ustają całkowicie.
Wartość pokarmowa kiszonki wzrasta wraz ze wzrostem udziału dobrze zaziarnionych kolb, jednak mimo właściwego doboru odmian, obsady i zbioru w zalecanej fazie, o udziale kolb i zawartości suchej masy decydują przede wszystkim warunki atmosferyczne. W przypadku niekorzystnych warunków możemy poprawić, jakość kiszonki podwyższając wysokość cięcia kukurydzy przy zbiorze, pozostawiając najmniej wartościowe części roślin na polu. Dzięki takiemu zabiegowi poprawiamy wartość energetyczną kiszonki poprzez zwiększenie w niej udziału kolb i zawartości suchej masy. Wyższe koszenie obniża plon zielonej masy, ale przynosi szereg korzyści. Do kiszenia przeznaczamy najlepsze części roślin oraz zmniejszamy zawartość mikotoksyn, ponieważ to właśnie dolne partie roślin są najbardziej porażone przez choroby grzybowe. Zalecana wysokość cięcia wynosi ok. 30 cm nad powierzchnią gleby, natomiast tzw. szkoła niemiecka czy też amerykańska zaleca wysokość cięcia nawet do 40 cm.
Kolejnym ważnym elementem jest odpowiednie rozdrobnienie, gdzie długość sieczki powinna być kompromisem między wymaganiami procesu kiszenia a wymaganiami krowy. Im większe rozdrobnienie zielonki, tym łatwiejsze ugniatanie masy a więc lepiej przebiegający proces fermentacji beztlenowej. Z drugiej strony kiszonka to najważniejsza pasza objętościowa, z tego punktu widzenia im dłuższa sieczka tym więcej paszy. Najczęściej zaleca się cięcie kukurydzy na sieczkę o dł. 5-10 mm z dokładnym rozgnieceniem ziaren (tab. 2).
Tak zebrana zielonka powinna być bardzo dobrze ubita w celu usunięcia powietrza znajdującego się między cząsteczkami sieczki. Zawartość powietrza w zakiszanej masie zakłóca proces fermentacji beztlenowej, powodując namnażanie bakterii tlenowych, które odpowiadają za procesy gnilne i rozwój grzybów.
Kukurydza zawiera cukry dostępne dla bakterii kiszonkowych, dlatego łatwo się zakisza, jednakże podczas procesu kiszenia znaczna część cukrów nie zostaje wykorzystana przez bakterie, co prowadzi do wtórnej fermentacji. Dzięki biologicznym dodatkom kiszonkarskim – idealnie pasuje tutaj Ensilage – poprawia się efektywność procesu kiszenia, a co równie ważne konserwuje kiszonkę poprzez obniżenie wtórnej fermentacji zachodzącej głównie podczas wybierania kiszonki z pryzmy. Postępując wg wyżej wymienionych zasad uzyskamy strawną, wysokoenergetyczną paszę pozbawioną toksycznych dla zwierząt substancji wtórnej fermentacji. Dobrej jakości kiszonka zaowocuje szybkim przyrostem lub wysoką wydajnością mleczną zwierząt przez cały rok.
Grupa Techniczna PROCAM ostrzega przed gnatarzem rzepakowcem. Sygnalizujemy duże nasilenie występowania i żerowania larw tej szkodliwej błonkówki. Żery tego szkodnika są siatkowe i do pewnego momentu podobne do żerów pchełki. Jednak bardzo szybko zasychają, tworząc siateczkę z czarnymi otokami. Larwy w pierwszym stadium wzrostu nie mają koloru czarnego – są raczej zielonkawo-szarego koloru, przez co są mało widoczne na tle liści i gleby. Naloty zapłodnionych samic odbywają się regularnie i są rozłożone w czasie, co może potęgować żerowanie oraz straty w ogólnej masie zielonej prowadzącej fotosyntezę. Będzie to miało wymierne przełożenie na przezimowanie rzepaku!
Na plantacjach rzepaku zaobserwowano także: tantnisia krzyżowiaczka, piętnówkę, nalatujące muchy śmietki kapuścianej. W glebie natomiast występują rolnice, szczególnie należy uważać na rolnicę zbożówkę. Duża ilość poczwarek wskazuje, że problem z tymi szkodnikami będzie też występował w przyszłym roku.
Obserwacje wskazują także, że powtórzy się problem sprzed dwóch lat, ze zwalczaniem mszycy kapuścianej, ale także mszycy brzoskwiniowo-ziemniaczanej. Następstwem tego mogą być infekcje wirusowe na plantacjach rzepaku. Zalecamy odmianę odporną na wirus żółtaczki rzepy (TuYV – Turnip Yellows Virus) czyli LG ABSOLUT.
Informujemy także, że raporty doradców z Grupy Technicznej PROCAM potwierdzają skuteczne działanie preparatu OstriniaSTOP na omacnicę prosowiankę na polach kukurydzy.
Ta strona korzysta z ciasteczek (cookies) więcej informacji Tak, rozumiem
Serwis nie zbiera w sposób automatyczny informacji, za wyjątkiem informacji zawartych w plikach cookies, które niezbędne są do rozpoznawania użytkowników, zapamiętywania ustawień, przetrzymywania parametrów sesji, lepszego dopasowania Serwisu do użytkowników. Jeśli zapoznałeś się z tą informacją kliknij ZAMKNIJ
Zamknij